TOEVAL OF NIET

Niet lang nadat mijn aanstaande vrouw en ik een huis hadden gekocht, liepen we tegen een praktisch probleem aan. In zowel de woonkamer als de slaapkamers lag vloerbedekking. Op zich niet bijzonder, ware het niet dat mijn aanstaande allergisch bleek voor tapijt. Dus dat moest eruit. Onze voorkeur ging uit naar zeil: strak, praktisch en makkelijk schoon te houden.

Maar ja, een goede vloer vinden is één ding — een erkende vakman vinden die het ook netjes legt, bleek andere koek. We hadden het niet bovenaan de prioriteitenlijst staan, maar toch knaagde het. Je wilt je huis gewoon op orde hebben.

En toen gebeurde er iets bijzonders.

Bij ons op de locatie, waar we warme maaltijden serveren aan wie het nodig heeft, komt regelmatig een echtpaar te voet. Ze lopen elke keer zo’n 7 kilometer heen en weer — puur om samen te kunnen eten. Op een dag zag ik de man van dat stel ineens ergens anders staan, midden in een winkelstraat. Koffie in de ene hand, sigaret in de andere. En dat op een plek waar zij helemaal niet wonen.

Nieuwsgierig liep ik op hem af en vroeg:
"Wat doe jij hier nou?"

Hij glimlachte en wees naar het reclamebord boven de winkel waar hij stond:
"Ik werk hier."
Op dat bord stond: gordijnen, laminaat en vloerzeil.

Ik was met stomheid geslagen.
"Serieus? Dat meen je niet?"
"Ja echt," zei hij met een trotse glimlach.

Ik vertelde hem meteen dat wij op zoek waren naar zeil én vooral naar iemand die het ook kan leggen.
"Geen probleem," zei hij, "dat doen we allemaal hier. Je bent van harte welkom."
Ik legde uit dat ik op dat moment de maten niet bij me had, maar vroeg of ik later terug kon komen.
"Tuurlijk," zei hij. "Ik ben zelf chauffeur van de bestelbus, dus niet altijd in de winkel, maar ik stel je wel even voor aan de bedrijfsleider."

Een paar dagen later ging ik terug, met de maten en alle wensen die we hadden: tussenlatjes, hoeklatjes — alles netjes opgemeten. De bedrijfsleider berekende alles zorgvuldig en kwam uit op een totaalbedrag van €1230.

"Laten we het regelen," zei ik, en ik haalde mijn pinpas tevoorschijn.

Hij pakte het pinapparaat, voerde een bedrag in, en op het scherm verscheen: €1000.

Ik keek hem verbaasd aan en zei:
"Je doet jezelf €230 tekort."

Toen keek hij me aan en zei iets wat ik nooit zal vergeten:
"Dat weet ik. Maar als jij hem geen eten had gegeven, dan had hij hier niet kunnen werken."

(Soms vallen dingen op magische wijze op hun plek. Een warme maaltijd, een luisterend oor — het lijkt klein, maar het kan iemands leven veranderen. En soms… krijg je daar op de meest onverwachte momenten iets moois voor terug.}

 

Waargebeurd verhaal – Hoe één open deur het verschil maakte

In 2013 kwam ik op een punt in mijn leven waarop er deuren voor mij gesloten bleven die normaal gesproken open waren. Ik voelde me gefrustreerd en machteloos. Maar in plaats van bij de pakken neer te zitten, besloot ik iets te doen. Letterlijk én figuurlijk deed ik mijn eigen voordeur open — voor anderen.

Ik begon met iets kleins, iets eenvoudigs: een gratis driegangenmaaltijd, voor iedereen die het nodig had. Geen formulieren, geen intakegesprekken, geen controle. Iedereen die behoefte had aan een warme maaltijd en een luisterend oor was welkom. In het begin kwamen er zo’n acht verschillende mensen per week bij mij thuis aan tafel. We deelden eten, verhalen, en bovenal: menselijkheid.

Langzaam maar zeker groeide het initiatief. Niet alleen kwamen er steeds meer mensen eten, ook vrijwilligers sloten zich aan. Mensen die wilden helpen koken, tafels dekken, afwassen, of gewoon even tijd wilden maken voor een praatje. De eetavonden werden een warm en gezellig samenzijn, voor sommigen het enige lichtpuntje in een moeilijke week.

Op een gegeven moment zaten we met negentien verschillende mensen aan mijn eettafel. Mijn huis werd letterlijk te klein. Daarom zijn we op zoek gegaan naar een grotere locatie, en die hebben we uiteindelijk gevonden.

Vandaag de dag serveren we wekelijks een gratis driegangenmaaltijd aan gemiddeld zesendertig verschillende mensen. Jong en oud, met of zonder achtergrondverhaal, arm of eenzaam — iedereen is welkom.

Wat begon als een impulsieve daad uit frustratie, is uitgegroeid tot een beweging van verbinding, warmte en solidariteit. Eén open deur maakte het verschil. En dat doet het nog steeds, elke week opnieuw.

 

Hier is een warm, uitnodigend gedicht dat de boodschap van Robin Food 4 you mooi vertaalt:

 

Een Bord Vol Meer

Robin Food is er, voor groot en klein,

voor wie zich soms alleen voelt zijn.

Voor wie de euro’s tellen moet,

en toch verlangt naar iets dat goed.

 

Een maaltijd warm, met zorg bereid,

een plek waar niemand zich verschuilt of verwijt.

Geen pasjes, lijsten of streng gezicht,

maar welkom, warmte en menselijk licht.

 

Je schuift gewoon aan, je hoort erbij,

of je nu stil bent, of juist heel blij.

Een praatje, een lach, een vriendelijk woord,

want samen zijn is wat hier hoort.

 

Een potje staat er, klein en fijn,

voor wie iets geven wil, al is het klein.

Maar lukt het niet, geen schaamte hier —

want geven doen wij met hart en plezier.

 

Dus kom, proef mee, voel je vrij,

Robin Food is er, ook voor jou, voor mij.

Een bord vol eten, maar ook respect,

waar niemand wordt vergeten of uitgecheckt.

 

HET SPROOKJE VAN ROBIN FOOD 4 YOU

Het sprookje van Robin Food 4 You

 

Er was eens een jongen, niet rijk, niet beroemd,

maar zijn hart was het mooiste dat ooit heeft gedroomd.

Robin heette hij, dapper en zacht,

met liefde die straalde, zelfs in de nacht.

 

Hij kende de kou, het gemis van een bord,

maar hij deelde zijn brood, zijn warmte, zijn woord.

Want Robin geloofde, al had hij maar weinig,

dat delen je rijk maakt, oprecht en betekenisvol veilig.

 

Zo bouwde hij samen, met handen en hoop,

een plek vol vertrouwen, vol soep en geloof.

Geen gouden paleis, geen betoverd servies,

maar een tafel vol liefde, voor wie het verliest.

 

Elke week kwam de magie tot leven,

waar vrijwilligers hun harten bleven geven.

Een maaltijd, een blik, een lach of een traan,

hier mocht je gewoon even mens zijn, bestaan.

 

Robin Food 4 You werd zo een verhaal,

van samen, van zorgen, van delen allemaal.

Een sprookje misschien, maar wonderlijk waar:

een plek waar je welkom bent, keer op keer, jaar na jaar.

 

ROBIN FOOD 4 YOU

Robin Food 4 You

 

Uit zorg en liefde diep geboren,

om mensen in hun pijn te horen.

Robin wist – uit eigen strijd –

hoe zwaar het is in eenzaamheid.

 

Geen luxe, rijkdom, groot vertoon,

maar warmte, liefde, hart gewoon.

Een bord vol hoop, met zorg bereid,

voor wie het mist in deze tijd.

 

Een maaltijd is meer dan wat er ligt,

het is een hand, een warm gezicht.

Een klein gebaar, een groet, een lach,

een sprankje hoop op een nieuwe dag.

 

Robin Food – een thuis, een licht,

dat door de schaduw heen zich richt.

Op samen zijn, op mens zijn puur,

op delen zonder muur met ook je buur